Η φροντίδα που χρειάζεται το σκυλί Xolo (Xoloitzcuintli)

 Τα Xoloitzcuintlis χρειάζονται καθημερινή άσκηση, αλλά όχι κάτι πολύ ακραίο, καθώς είναι ευχαριστημένα με ένα εικοσάλεπτο ή μισάωρο περπάτημα δύο φορές την ημέρα και λίγο χρόνο παιχνιδιού χωρίς λουρί σε μια περιφραγμένη αυλή.

 Είναι ήρεμα και χαρούμενα σκυλιά μέσα στο σπίτι, με το διαχειρίσιμο μέγεθος και το ευγενικό τους ταμπεραμέντο να τα επιτρέπει να ζήσουν φυσιολογικά μέσα σε ένα διαμέρισμα.

 Ωστόσο, πρέπει να λάβετε υπόψη πως έχουν ισχυρά κυνηγετικά ένστικτα και ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορούν να κυνηγήσουν μέχρι τέλους ένα μικρό ζωάκι συντροφιάς, όπως ένα γατάκι, ένα κουνέλι ή ένα χάμστερ.

 Επίσης, είναι εξαιρετικοί άλτες και ταλαντούχοι στην απόδραση, πράγμα που σημαίνει ότι είναι πολύ σημαντικό να μάθετε στο κατοικίδιό σας να έρχεται αμέσως κοντά σας όταν το καλείτε με το όνομά του και φυσικά να βγαίνετε εκτός σπιτιού μόνο με λουρί.

 Επειδή αυτά τα σκυλιά δεν έχουν πολύ (ή καθόλου!) τρίχωμα, ταιριάζουν καλύτερα σε περιοχές με θερμό κλίμα, ενώ το χειμώνα καλό είναι να φοράνε ένα μπουφάν ή ένα φούτερ για σκύλους.

 Επίσης, λατρεύουν τις αγκαλιές, οπότε τι καλύτερο από το να περνάτε τρυφερές στιγμές στον καναπέ για να ζεσταθείτε! Παράλληλα, λόγω του ότι δεν έχουν «μονωτικό» στρώμα τριχών, το δέρμα τους μπορεί να είναι πολύ ζεστό στην αφή, σαν μια ανακουφιστική θερμοφόρα!

 Η εκπαίδευση του Χόλο δεν διαφέρει από αυτήν των υπόλοιπων σκύλων, καθώς χρειάζεται συνέπεια και αντιδρά καλύτερα στη θετική ενίσχυση.

 Λόγω του ότι έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης, μπορούν εύκολα να μάθουν τη βασική εκπαίδευση, αρκεί να έχουν ένα υπομονετικό αφεντικό που διαθέτει τον απαιτούμενο χρόνο για να αντιμετωπίσει τον πεισματάρικο χαρακτήρα του σκύλου που αναδύεται καμιά φορά στην επιφάνεια.

 Το πιο σημαντικό είναι πως ο Xolo δεν είναι ένας σκύλος που μπορεί απλά να μείνει στο σπίτι μόνος του για ώρες, ενώ οι ιδιοκτήτες του λείπουν. Θα βρει έναν τρόπο να διασκεδάσει, και πιθανότατα αυτός ο τρόπος θα περιλαμβάνει κάποιες αταξίες.

 Επιπλέον, δεν τα πηγαίνει καλά όταν μένει μέσα σε ένα κλουβί, χωρίς προηγουμένως να έχει λάβει σωστή εκπαίδευση με crate σκύλου για κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα.

 Η περιποίηση του σκύλου

 Παρά το γεγονός ότι είναι άτριχο, ένα Xoloitzcuintli χρειάζεται μια ελαφριά περιποίηση. Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι έχουν τη συνήθεια να καθαρίζονται μόνοι τους όπως οι γάτες, χρειάζονται τακτικά μπάνια για να έχουν υγιές και καθαρό δέρμα.

 Παράλληλα, επειδή το δέρμα τους είναι επιρρεπές σε ηλιακά εγκαύματα, χρειάζονται οπωσδήποτε αντηλιακό για σκύλους (το ανθρώπινο αντηλιακό μπορεί να είναι τοξικό) εάν περνούν αρκετό χρόνο έξω στον ήλιο.

 Τέλος, τα νύχια τους μεγαλώνουν γρήγορα και πρέπει να κόβονται συχνά, ενώ τα δόντια τους να βουρτσίζονται τουλάχιστον κάθε εβδομάδα, αν δεν είναι εφικτό καθημερινά.

 Η κατάσταση της υγείας του

 Η μέση διάρκεια ζωής του Xoloitzcuintli είναι 13-18 χρόνια και λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν πρόκειται για μια ράτσα που δεν είναι επιρρεπής σε σοβαρές γενετικές ασθένειες, κάτι τέτοιο είναι πολύ ελπιδοφόρο για τη συμβίωση μαζί του.

 Από εκεί και πέρα όμως, η φροντίδα του δέρματος πρέπει να είναι στο επίκεντρο για να είναι υγιή. Αν αποκτήσουν κοψίματα ή εκδορές, το σκληρό δέρμα τους τείνει να επουλώνεται γρήγορα. Ωστόσο, τα έφηβα Χόλο μπορεί να είναι επιρρεπή στην ακμή. Το σωστό μπάνιο του σκύλου και τα κατάλληλα προϊόντα περιποίησης μπορούν να βοηθήσουν στην υγεία και την όψη του δέρματος.

 Ίσως έχει τύχει να δείτε χαριτωμένες φωτογραφίες των Χόλο με τη γλώσσα τους να κρέμεται από το στόμα τους.

 Αυτά τα σκυλιά συνήθως χάνουν τους προγομφίους τους, δηλαδή τα δόντια που βρίσκονται ανάμεσα στους κυνόδοντες και τους γομφίους, εξ ου και αυτή η χαριτωμένη εμφάνιση της γλώσσας που γλιστράει. Αυτό είναι φυσιολογικό και δεν επηρεάζει την ικανότητά τους να τρώνε.

 Μιλώντας για φαγητό, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα Xoloitzcuintlis έχουν την τάση να τρώνε υπερβολικά. Η παχυσαρκία μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στις αρθρώσεις τους, οπότε χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή.

 Επίσης, κάποια σκυλιά μπορεί να εμφανίσουν δυσπλασία ισχίου, εξάρθρωση επιγονατίδας ή οφθαλμικές διαταραχές.

 Η ιστορία της ράτσας του

 Αυτά τα σκυλιά έχουν μια απίστευτη ιστορία που χρονολογείται πάνω από 3.000 χρόνια. Τα Χόλο είναι μια από τις παλαιότερες ράτσες του κόσμου, που εξελίχθηκαν φυσικά χωρίς τον ανθρώπινο παράγοντα, με τα αρχαιολογικά στοιχεία να δείχνουν ότι συνόδευαν τους ανθρώπους, καθώς διέσχιζαν το Βερίγγειο Στενό στην Αμερική, σύμφωνα με το National Geographic.

 Το όνομα της φυλής προέρχεται από δύο λέξεις στη γλώσσα των Αζτέκων: τη λέξη «Xolotl», που σημαίνει «ο θεός του κεραυνού και του θανάτου», και τη λέξη «itzcuintli», που σημαίνει σκύλος.

 Σύμφωνα με το μύθο, ο θεός Xolotl δημιούργησε ένα σκυλί για να βοηθά στη φύλαξη των ζωντανών και να καθοδηγεί τις ψυχές στον κάτω κόσμο.

 Σύμφωνα με το National Geographic, ειδώλια και αγάλματα Xolo εμφανίζονται στην αρχαία μεσοαμερικανική τέχνη, συχνά σε χώρους ταφής. Οι Αζτέκοι πίστευαν πως αυτά τα άτριχα σκυλιά είχουν θεραπευτικές ιδιότητες και έδιωχναν τα κακά πνεύματα.

 Δυστυχώς για τα σκυλιά, αυτό σήμαινε ότι θυσιάζονταν μετά το θάνατο του αφεντικού τους, ώστε να το συνοδεύσουν στον κάτω κόσμο.

 Επιπλέον, οι Αζτέκοι έτρωγαν το κρέας των Xoloitzcuintli, μια συνήθεια την οποία υιοθέτησαν και οι Ευρωπαίοι εξερευνητές όταν πήγαν στην περιοχή. Μάλιστα, η κατανάλωση των Χόλο ήταν τόσο μεγάλη, που σχεδόν τα οδήγησαν στην εξαφάνιση. 

 Ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος αναγνώρισε για πρώτη φορά τη φυλή το 1887 με την ονομασία «Μεξικανικός άτριχος σκύλος», αλλά στα μέσα του 20ου αιώνα η δημοτικότητά της μειώθηκε ραγδαία, με αποτέλεσμα να απεγγραφεί από τον όμιλο.

 Σήμερα, το Xolo έχει αναβιωθεί. Αναγνωρίστηκε από το Μεξικό το 1954 και ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος αναγνώρισε ξανά τη ράτσα το 2011. Το Xoloitzcuintli είναι επί του παρόντος ο επίσημος εθνικός σκύλος του Μεξικού.