Η δυσπλασία του ισχίου των σκύλων (Canine Hip Dysplasia) ή αναπτυξιακή δυσπλασία του ισχίου (DDH) είναι μια εκφυλιστική ασθένεια που προκαλεί την παραμόρφωση του ισχίου στους σκύλους.
Πρόκειται για μια κοινή σκελετική πάθηση που επηρεάζεται τόσο από γενετικούς όσο και από περιβαλλοντικούς παράγοντες και εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, μπορεί να βλάψει σημαντικά την υγεία του σκύλου και τη ποιότητα της ζωής του.
Ωστόσο, τα καλά νέα είναι ότι υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για να θεραπεύσουν και να διαχειριστούν αυτήν την ασθένεια, αυξάνοντας την ποιότητα και το προσδόκιμο ζωής των τετράποδων φίλων τους.
Σε αυτό το άρθρο θα ανακαλύψετε όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τη δυσπλασία σκύλου, ποια συμπτώματα πρέπει να αναζητήσετε, ποιες ράτσες είναι πιο επιρρεπείς στην ασθένεια και πώς μπορείτε να αντιμετωπίσετε με επιτυχία αυτήν την πάθηση.
Πώς εμφανίζουν οι σκύλοι δυσπλασία ισχίου;
Για να κατανοήσετε με ποιον τρόπο οι σκύλοι εμφανίζουν δυσπλασία ισχίου, αρχικά θα πρέπει να κατανοήσετε μερικές από τις βασικές ανατομίες αυτού του μέρους του σώματος.
Κατ’ αρχάς, το ισχίο είναι μια σφαιροειδής άρθρωση. Όταν ένα κουτάβι μεγαλώνει, τόσο η «σφαίρα» (η κεφαλή του μηριαίου οστού) όσο και η κοτύλη στην πύελο πρέπει να μεγαλώνουν με τον ίδιο ρυθμό.
Σε σκύλους με δυσπλασία ισχίου, αυτή η ομοιόμορφη ανάπτυξη δεν λαμβάνει χώρα, με αποτέλεσμα η σφαιρική κεφαλή και η κοτύλη να μην εφαρμόζουν σωστά μεταξύ τους ή οι μύες της πυέλου να μην αναπτύσσονται σωστά.
Αν και η δυσπλασία σκύλου είναι μια κληρονομική πάθηση, οι περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν επίσης μεγάλο ρόλο στην πιθανότητα εμφάνισης της νόσου. Σε αυτούς περιλαμβάνονται:
- Παχυσαρκία ή υπερβολική σίτιση
- Πρόωρη στείρωση (πριν από την πλήρη αναπτυξιακή ωριμότητα)
- Υπερέκταση της άρθρωσης σε νεαρή ηλικία
- Τραυματισμός σε νεαρή ηλικία
- Σχισίματα συνδέσμων σε νεαρή ηλικία
- Υπερβολική επαναλαμβανόμενη κίνηση στις αρθρώσεις που βρίσκονται σε στάδιο ανάπτυξης, όπως τζόκινγκ, όταν ο σκύλος είναι κάτω του ενός έτους
Όπως καταλαβαίνετε, το να δίνετε πολλή προσοχή στις αρθρώσεις του κουταβιού σας καθώς αυτές αναπτύσσονται είναι ιδιαίτερα σημαντικό.
Επίσης, είναι καλύτερο να αποφεύγετε την έντονη άσκηση μέχρι να ενηλικιωθεί, να το στειρώσετε ( αν είναι αρσενικό κουτάβι μεγαλόσωμης ράτσας) αφού σταματήσει να αναπτύσσεται και να το ταΐζετε με τον κατάλληλο τύπο και ποσότητα τροφής, ειδικά κατά τον πρώτο χρόνο της ζωής του.
Ποιες ράτσες είναι πιο επιρρεπείς στην ανάπτυξη δυσπλασίας ισχίου;
Οποιοδήποτε σκυλί μπορεί να αναπτύξει δυσπλασία ισχίου, αλλά συνήθως εμφανίζεται σε μεσαίου μεγέθους καθαρόαιμους σκύλους (σπανιότερα και σε μη καθαρόαιμους) και γιγαντιαίες ράτσες όπως οι:
- Γερμανικός Ποιμενικός
- Μεγάλος Δανός
- Γκόλντεν Ριτρίβερ
- Σκύλος Νέας Γης
- Ροτβάιλερ
- Μαστίφ
- Σκύλος Αγίου Βερνάρδου
- Μπουλντόγκ
- Παλιός Αγγλικός Ποιμενικός
Τα συμπτώματα της δυσπλασίας σκύλου
Οι σκύλοι μπορεί να εμφανίσουν σημάδια δυσπλασίας ισχίου ήδη από στιγμή που είναι κουτάβια. Ωστόσο, είναι πιο σύνηθες να έχουν τα πρώτα συμπτώματα της νόσου στην ηλικία του ενός έως δύο ετών.
Επίσης, υπάρχουν περιπτώσεις όπου το σκυλί θα εμφανίσει συμπτώματα πολύ αργότερα στη ζωή του ταυτόχρονα με άλλες ασθένειες, όπως η οστεοαρθρίτιδα. Τα συμπτώματα της δυσπλασίας ισχίου σκύλου είναι:
- Μειωμένη δραστηριότητα
- Μειωμένο εύρος κίνησης στις αρθρώσεις του ισχίου
- Δυσκολία ή απροθυμία να σηκωθεί, να πηδήξει, να τρέξει ή να ανέβει σκάλες
- Δυνατό, ταλαντευόμενο βάδισμα σαν λαγουδάκι.
- Απώλεια μυϊκής μάζας στον μηρό
- Δυσκαμψία ή χωλότητα στα πίσω πόδια
- Πόνος
- Αξιοσημείωτη διεύρυνση των μυών των ώμων στην προσπάθειά τους να αντισταθμίσουν την ανισορροπία στα πίσω πόδια
- Τρίξιμο ή χαλάρωση στην άρθρωση κατά την κίνηση
- Περιορισμένη στάση σώματος
- Δυσκαμψία ή πόνος μετά την ξεκούραση
- Υπεξάρθρημα ή εξάρθρωση του ισχίου
Αυτά τα συμπτώματα ποικίλλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου, το πόσο καιρό υποφέρει ο σκύλος, το επίπεδο φλεγμονής και το βαθμό χαλάρωσης που έχει υποστεί η άρθρωση.
Εάν το ζωντανό αφεθεί χωρίς θεραπεία, η δυσπλασία του ισχίου μπορεί να οδηγήσει σε εκφυλιστική νόσο των αρθρώσεων (DJD) ή οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ).
Μερικές φορές μπορεί να χρειαστούν χρόνια εκφύλισης των οστών προτού ένας σκύλος αρχίσει να εμφανίζει κλινικά συμπτώατα της νόσου, επομένως, είναι ζωτικής σημασίας να διασφαλίσετε ότι το κατοικίδιό σας λαμβάνει την κατάλληλη φροντίδα και τακτικούς ελέγχους για την πρόληψη ασθενειών.
Πώς γίνεται η διάγνωση της νόσου;
Κατά τη διάρκεια της εξέτασης, ο κτηνίατρος θα κινήσει τα πίσω πόδια του σκύλου σας για να δει την άρθρωση του ισχίου και να καθορίσει πόσο χαλαρή είναι, ενώ θα αναζητήσει σημάδια μειωμένου εύρους κίνησης, πόνου ή τριξίματος.
Εάν ο κτηνίατρος υποπτεύεται πως ο σκύλος πάσχει από τη νόσο, θα βγάλει ακτινογραφίες από τα ισχία για να καθοριστεί η οριστική διάγνωση – συνήθως το ζώο υποβάλλεται σε γενική αναισθησία.
Το σημαντικό είναι να ενημερώσετε τον γιατρό για τυχόν μη φυσιολογική συμπεριφορά ή σημάδια που έχετε παρατηρήσει στον σκύλο σας, καθώς και για τυχόν τραυματισμούς ή ατυχήματα, ακόμα κι αν δεν σας φαίνονται σοβαρά.
Η θεραπεία της δυσπλασίας σκύλου
Το θετικό είναι ότι σήμερα υπάρχουν πολλές επιλογές θεραπείας οι οποίες διαφέρουν ανάλογα με τη σοβαρότητα της νόσου. Στις μη χειρουργικές θεραπείες περιλαμβάνονται:
- Φυσικοθεραπεία και άσκηση χαμηλού αντίκτυπου
- Συμπληρώματα αρθρώσεων για τη προάσπιση της υγείας και της φυσιολογικής λειτουργίας τους
- Μείωση βάρους για να μειωθεί το στρες στους γοφούς
- Μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ) ή άλλα παυσίπονα
- Μασάζ
- Φωτοβιοτροποποίηση για μείωση του πόνου και της φλεγμονής
- Βελονισμός
- Ενέσεις πλάσματος πλούσιου σε βλαστοκύτταρα ή αιμοπετάλια
- Ορθοπεδικό στρώμα σκύλου για να παρέχεται μια υποστηρικτική επιφάνεια ύπνου
Εάν οι επιπλοκές είναι πιο σοβαρές, μερικές φορές η μη χειρουργική θεραπεία δεν επαρκεί. Ανάλογα με τα συμπτώματα και την ηλικία του σκύλου σας, ο κτηνίατρος μπορεί να σας συστήσει τις παρακάτω επεμβατικές επιλογές:
- Οστεκτομή μηριαίας κεφαλής (FHO) – Πραγματοποιείται τόσο σε νεαρούς όσο και σε ενήλικους σκύλους. Αυτή η διαδικασία απομακρύνει τον πόνο, αλλά δεν αποκαθιστά τη φυσιλογική λειτουργία του ισχίου. (Συνιστάται μόνο για σκύλους κάτω των 20 κιλών).
- Διπλή ή τριπλή πυελική οστεοτομία (DPO/TPO) – Συνήθως εκτελείται σε σκύλους κάτω των 10 μηνών. Αυτή η διαδικασία στοχεύει στην αποκατάσταση της σταθερότητας της άρθρωσης και στην ενίσχυση της φυσιολογικής ανάπτυξης της άρθρωσης.
- Ηβική συμφυσιόδηση (JPS) – Συμβατή μόνο για πολύ μικρά κουτάβια. Αυτή η διαδικασία στοχεύει στην σωστή εφαρμογή του ισχίου, αλλά λόγω του ότι δεν έχει πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας, δεν αποτελεί μια κοινή πρακτική.
- Ολική αρθροπλαστική ισχίου (THR) – Σε αυτή τη διαδικασία, ολόκληρη η άρθρωση αντικαθίσταται με τεχνητά εξαρτήματα, παρέχοντας ουσιαστικά στον σκύλο ένα κανονικό ισχίο. Έχει το υψηλότερο ποσοστό επιτυχίας.
Όποια κι αν είναι η κατάσταση του κατοικιδίου σας, μην απογοητευτείτε αν μάθετε πως ο μπαγασάκος σας πάσχει από δυσπλασία ισχίου.
Με τη σωστή φροντίδα, ο σκύλος σας μπορεί ακόμα να ζήσει μια ευτυχισμένη και υγιή ζωή, μένοντας πιστός στις συνήθειες και τη καθιερωμένη ρουτίνα του. Το ευτύχημα είναι ότι υπάρχουν πολλές μη επεμβατικές μέθοδοι αντιμετώπισης της νόσου, επομένως, με τη συνεργασία του κτηνίατρου, θα εξασφαλίσετε στον αγαπημένο σας φίλο όσα του αξίζουν!
