Πώς φροντίζουμε ένα Bichon Frise;

 Ενώ είναι εξαιρετικά κατοικίδια για μικρούς χώρους, λόγω του μεγέθους και της γενικότερης συμπεριφοράς τους, εξακολουθούν να χρειάζονται πολύ χρόνο παιχνιδιού για να εκτονώνονται ψυχικά και σωματικά.

 Αν μένουν σε ένα σπίτι με αυλή, τους αρέσει να περνούν χρόνο εκεί. Μπορεί να έχουν μικρά ποδαράκια, αλλά μπορούν να τρέξουν αρκετά γρήγορα. Ένας κήπος με φράχτη ή κάγκελα είναι το καλύτερο μέρος για να εξασκηθείτε στην εκπαίδευση της τουαλέτας, χωρίς να σας κάνει ναζάκια του τύπου «πιάσε με αν μπορείς»!

 Φιλικό και χαλαρό, το Μπισόν Φριζέ απολαμβάνει τη συντροφιά των παιδιών και των άλλων κατοικιδίων μέσα στο σπίτι. Ταιριάζει σχεδόν σε οποιαδήποτε οικογένεια και εφόσον λαμβάνει αρκετή προσοχή από τους ανθρώπους του, είναι απόλυτα ικανοποιημένο και ήσυχο, σαν αγγελούδι!

 Βέβαια, δεν μπορεί να μένει μόνο του για πολλές ώρες, χωρίς να απασχολείται με κάτι δημιουργικό και διασκεδαστικό. Μάλιστα, κάποια σκυλιά υποφέρουν συνήθως από άγχος αποχωρισμού όταν μένουν μόνα τους, με αποτέλεσμα να κάνουν ελαφριές ζημιές.

 Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να γίνουν υπερβολικά απαιτητικά όσον αφορά στη στοργή που θέλουν να λαμβάνουν, αλλά αυτή η γλυκιά φατσούλα αξίζει όλη την προσοχή του κόσμου!

 Η περιποίηση της ράτσας

 Το χαρακτηριστικό φουντωτό τρίχωμα ενός Μπισόν Φριζέ απαιτεί συχνό βούρτσισμα, λούσιμο και τακτικές επισκέψεις σε έναν επαγγελματία κομμωτή σκύλων.

 Καλό είναι να μην αμελείτε την περιποίηση του τριχώματός του, γιατί μπορεί να δημιουργηθούν κόμποι, που μπορούν να οδηγήσουν σε επώδυνα δερματικά προβλήματα.

 Μαζί με το βούρτσισμα στο σπίτι, τα περισσότερα Μπισονάκια θα πρέπει να επισκέπτονται έναν καλλωπιστή κάθε τέσσερις έως έξι εβδομάδες για μια επαγγελματική περιποίηση (λούσιμο, κούρεμα και κόψιμο των νυχιών). Θα χρειαστεί επίσης να βουρτσίζετε τα δόντια του δύο με τρεις φορές την εβδομάδα.

 Εν συνεχεία, αυτά τα κουτάβια έχουν υψηλό επίπεδο ενέργειας, αλλά χρειάζονται μόνο μια μέτρια ποσότητα άσκησης. Ο ελεύθερος χρόνος στην αυλή ή τα παιχνίδια μέσα στο σπίτι μπορούν να κρατήσουν υγιές και συναισθηματικά πλήρες.

 Ένας από τους καλύτερους τρόπους για να δεθείτε μαζί του είναι μέσω της εκπαίδευσης. Μάλιστα, είναι εξαιρετικά ικανά να μαθαίνουν νέα κόλπα και εντολές από το αφεντικό τους. Βέβαια, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, ενώ είναι πολύ δεκτικό στη μάθηση, ταυτόχρονα είναι και ελαφρώς πονηρό.

 Έτσι, λοιπόν, πρέπει να εκπαιδεύονται με συνέπεια, υπομονή και σοβαρότητα. Δεν τα πηγαίνουν πολύ καλά με την επίπληξη, γι’ αυτό πρέπει να χρησιμοποιείτε πάντα μεθόδους θετικής ενίσχυσης και κίνητρα, που θα τα κρατάει σε επαγρύπνιση και δεν θα βαριούνται.

 Η κατάσταση της υγείας του

 Αν είστε κηδεμόνας ενός Μπισόν Φριζέ, καλό είναι να ελέγχετε σημάδια για:

• δυσπλασία ισχίου και αγκώνα
• υποθυρεοειδισμό
• νόσο von Willebrand (μια κατάσταση που επηρεάζει την πήξη του αίματος). 
• λοιμώξεις της ουροδόχου κύστεως
• αλλεργίες

 Από εκεί και έπειτα, χρειάζονται τακτική οδοντιατρική φροντίδα, καθώς τα μικρότερα σκυλιά είναι πιο επιρρεπή σε προβλήματα στοματικής υγιεινής.

 Επιπλέον, η παχυσαρκία μπορεί να είναι ένα σημαντικό πρόβλημα υγείας για το σκυλί. Ο συνδυασμός οδοντικών προβλημάτων και αύξησης βάρους μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακές παθήσεις. 

 Η ιστορία της ράτσας του

 Το bishon frise χρονολογείται από τον 13ο αιώνα. Με καταγωγή από τα νησιά της Μεσογείου, αυτό το σκυλάκι ανήκει στην οικογένεια Barbichon (μικρά λευκά σκυλιά που έχουν παρόμοια χαρακτηριστικά και συμπεριφορά).

 Τα στενά ξαδέρφια του είναι τα Maltese, τα Bolognese και τα Bichon Havanese. Σύμφωνα με το Bichon Frise Club of America, το Μπισονάκι εισήχθη στην Ευρώπη από ναυτικούς που το μετέφεραν από τα νησιά πίσω στις πατρίδες τους.

 Με τη βασιλική του εμφάνισή, έγινε γρήγορα δημοφιλές στους ευρωπαίους ευγενείς. Φημολογείται ότι ο βασιλιάς Ερρίκος Γ’ έφτιαξε ένα ειδικό καλάθι για να κουβαλάει παντού μαζί του το κατοικίδιό του.

 Τις επόμενες δεκαετίες, η ράτσα συνήθισε στην καλή ζωή. Τουλάχιστον μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση στα τέλη του 1700, όταν οι ευγενείς έχασαν τις θέσεις ισχύος και τα προνόμιά τους. Αν δεν φημιζόταν για την απίστευτη ευφυΐα του, το Bichon Frise μπορεί να είχε εξαφανιστεί.

 Αντίθετα, βρήκε ένα νέο «σπίτι» στον χώρο της showbiz, επιδεικνύοντας τα κόλπα του πλάι στους καλλιτέχνες του δρόμου και στο τσίρκο.

 Μόνο μετά τους δύο παγκοσμίους πολέμους υιοθετήθηκε ένα επίσημο πρότυπο της φυλής και οι Γάλλοι εκτροφείς άρχισαν να εργάζονται σκληρά για τη διατήρηση των σκύλων της ράτσας.

 Η αρχική ονομασία του ήταν «bichon a poil frisé», που μεταφράζεται σε «bichon of the curly hair». Αργότερα, το όνομα έγινε εν συντομία Bichon Frise. Αυτά τα μικρά λευκά κουτάβια μεταφέρθηκαν στις ΗΠΑ τη δεκαετία του 1950 και αναγνωρίστηκαν επίσημα από τον Αμερικανικό Κυνολογικό Όμιλο το 1972.

 Για την ιστορία, ο διάσημος Ισπανός ζωγράφος Φρανθίσκο Γκόγια παρουσίασε πολλά Μπισόν Φριζέ στα έργα του κατά τον 18ο αιώνα. Το πιο διάσημο φέρει τον τίτλο «Η Λευκή Δούκισσα».

 Κλείνοντας,

 Μπορεί το μέγεθός του να είναι μικρό, μέσα του όμως κρύβει έναν κεφάτο και διασκεδαστικό χαρακτήρα, που σκορπίζει χαμόγελα στα πρόσωπα όλων.

 Δεν θα ήταν, λοιπόν, υπερβολή να πούμε πως το Μπισόν είναι το ιδανικό σκυλί για οικογένεια, καθώς χωράει παντού, έχει χαμηλές απαιτήσεις και το καλύτερο; μαδάει απειροελάχιστα!

 Δυστυχώς, κατά καιρούς βγαίνουν αγγελίες με κουτάβια και ενήλικα σκυλιά της ράτσας τα οποία χαρίζονται για υιοθεσία, οπότε αν σκέφτεστε να κάνετε ένα δώρο στο παιδάκι σας και να του μάθετε από νωρίς την αληθινή και ανυστερόβουλη αγάπη που μας μαθαίνουν τα σκυλιά, το Μπισονάκι είναι η σωστή επιλογή!