Η φροντίδα που χρειάζεται ένα Κόκερ Σπάνιελ

 Το Κόκερ Σπάνιελ είναι ένα όμορφο σκυλί με μέγεθος, τόσο μεγάλο, ώστε να είναι εύρωστο και ικανό να παίζει με παιδιά και τόσο μικρό για να διαβιώνει σε μικρούς χώρους, όπως ένα διαμερισματάκι.

 Αυτά τα σκυλιά είναι από τη φύση τους προσανατολισμένα στον άνθρωπο. Απολαμβάνουν να είναι μέλη της οικογένειας και πραγματικά ευδοκιμούν όταν συμμετέχουν σε όλες τις οικογενειακές δραστηριότητες.

 Σε καμία περίπτωση δε θέλουν να μένουν μόνα τους και μπορούν να οδηγηθούν σε ανεπιθύμητες συμπεριφορές, όπως γαβγίσματα, κλάματα και δαγκώματα, όταν είναι ανήσυχα. Αν αφεθούν έξω χωρίς καμία επίβλεψη, θα σκάψουν ή θα αρχίσουν να γαβγίζουν για να παραμείνουν απασχολημένα.

 Τα ενήλικα Κοκεράκια χρειάζονται μισή ωρίτσα περπάτημα δύο φορές την ημέρα με επιπλέον ελεύθερο χρόνο για να παίζουν.

 Μάλιστα, για όσους δεν το ξέρουν, τους αρέσουν διαίτερα τα παιχνίδια ανάκτησης, όπως το «πιάσε-φέρε» ή το φρίσμπι. Αυτή η άσκηση βοηθάει όχι μόνο στη διαχείριση του βάρους, αλλά και στην πνευματική υγεία του σκύλου.

 Θα πρέπει επίσης να αφιερώσετε αρκετό χρόνο στην εκπαίδευση του σκύλου για τουαλέτα, γιατί αυτοί οι μικροί κατεργάρηδες είναι διαβόητοι για τη συμπεριφορά του «μαρκάρισματος» μέσα στο σπίτι, όταν είναι ενθουσιασμένοι ή νευρικοί.

 Απλώς φροντίστε να είστε ευγενικοί και πολύ υπομονετικοί, γιατί τα Κόκερ είναι ευαίσθητα και δεν ανταποκρίνονται καλά στη σκληρή μεταχείριση. Η μέθοδος της επιβράβευσης-ανταμοιβής είναι η καταλληλότερη λύση για αυτές τις τυφερές ψυχούλες και θα σας επιφέρει γρηγορότερα αποτελέσματα.

 Ο καλλωπισμός της ράτσας

 Εάν υιοθετήσετε ένα σκυλάκι της ράτσας που χαρίζεται για υιοθεσία, θα πρέπει να γνωρίζετε ότι το τρίχωμά του θα χρειαστεί αρκετή περιποίηση. Το μπάνιο και το κούρεμα του σκύλου από έναν επαγγελματία κομμωτή σκύλων θα σας βοηθήσει σημαντικά.

 Αν σας ενδιαφέρει η εμφάνιση του κατοικιδίου σας, τα κρεμαστά αυτιά, που είναι σήμα κατατεθέν της ράτσας, συνήθως έχουν πιο μακριές τρίχες από το υπόλοιπο κεφάλι.

 Το διάστημα που μεσολαβεί μέχρι το επόμενο ραντεβού του σκύλου για καλλωπισμό, θα αναλάβετε εσείς το βούρτσισμα και τη φροντίδα του τριχώματός του, οπότε καλό είναι να επενδύσετε σε μια μεταλλική χτένα, με λεπτά και αραιά δοντάκια.

 Τέλος, τα νύχια του σκύλου πρέπει να κόβονται τακτικά, ενώ τα αφτιά του καλό είναι να ελέγχονται εβδομαδιαία για σημάδια ακαθαρσιών ή μόλυνσης.

 Ποια προβλήματα ενδέχεται να εμφανίσει ένα Cocker Spaniel; 

 Αν και πρόκειται για ένα ανθεκτικό σκυλάκι, οι αλλεργίες και οι χρόνιες λοιμώξεις των αφτιών είναι μερικές από τις πιο κοινές παθήσεις που αντιμετωπίζει η ράτσα.

 Τα πιο συνηθισμένα αλλεργιογόνα που περιέχονται στη διατροφή των σκύλων είναι το βόειο κρέας, το κοτόπουλο, το καλαμπόκι, το σιτάρι, η σόγια, το γάλα και τα αυγά.

 Συμβουλευτείτε τον κτηνίατρό σας σχετικά με την κατάλληλη διατροφή που πρέπει να ακολουθεί το Κοκεράκι σας, σε περίπτωση που ταλαιπωρείται από αλλεργίες.

 Συγχρόνως, πρέπει να προσέχετε τις ποσότητες φαγητού που τρώει, γιατί αυτά τα σκυλάκια είναι επιρρεπή στην παχυσαρκία. Εκτός από την παχυσαρκία, είναι επιρρεπή σε άλλες ασθένειες, όπως η καρδιακή, η ηπατική ή η νεφρική ανεπάρκεια, ο καρκίνος, η επιληψία, η προοδευτική ατροφία αμφιβληστροειδούς και ο καταρράκτης.

 Αν σκοπεύετε να αγοράσετε ένα κουταβάκι από εκτροφείο, εμπιστευθείτε ένα που ακολουθεί νόμιμες πρακτικές και υποβάλλει τα σκυλιά σε όλες τις προβλεπόμενες εξετάσεις με βάση τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες της ράτσας τους.

 Η ιστορία του Cocker Spaniel

 Το εν λόγω σκυλάκι προέρχεται από την Ισπανία και εκτράφηκε για πρώτη φορά τον 14ο αιώνα. Μέχρι το 1800, τα σκυλιά είχαν χωριστεί σε δύο ομάδες: τα toy Σπάνιελ (για συντροφιά) και τα κυνηγόσκυλα.

 Παίρνοντας το όνομά τους από την τρομερή επιτυχία που είχαν στο κυνήγι μπεκάτσας (στα αγγλικά «woodcock» σημαίνει μπεκάτσα) τα Cocker Spaniel αναγνωρίστηκαν ως επίσημη ράτσα στην Αγγλία το 1892.

 Πιστεύεται ότι η ράτσα έκανε το ντεμπούτο της στη Βόρεια Αμερική μαζί με τους πρώτους αποίκους. Μάλιστα, το American Spaniel Club δημιουργήθηκε το 1881 και είναι ο παλαιότερος σύλλογος ράτσας σκύλου στην Αμερική.

 Τα Κοκεράκια έγιναν γρήγορα δημοφιλή σκυλιά, τόσο στους ιδιοκτήτες κατοικιδίων, όσο και στους εκτροφείς. Το 1921, ένα Κόκερ πήρε για πρώτη φορά το βραβείο «Best in Show» του Westminster Kennel Club.

 Το 1946, ο Αμερικανικός Κυνολογικός Όμιλος αναγνώρισε το Αμερικανικό Κόκερ Σπάνιελ και το Αγγλικό Κόκερ Σπάνιελ ως δύο ξεχωριστές ράτσες.